W ciepły, środowy poranek znalazłem się w Busku-Zdroju. Stąd częściowo polnymi drogami dojechałem do Widuchowej. Znajduje się w tej miejscowości cenny zabytek, którym jest późnorenesansowy dwór z 1620 roku. W XVIII wieku właścicielami dworu i majątku byli biskupi krakowscy. Po powstaniu styczniowym jego nowym właścicielem został książę gruziński Dawid Wachwawidze, który nabył skonfiskowany majątek na licytacji. W okresie międzywojennym był schronieniem dla gruzińskich emigrantów i ośrodkiem ich życia towarzyskiego. W 1937 r. dwór kupił kpt. Bolesław Makowski, którego potomkowie posiadają obecnie ten majątek.
Z Widuchowej niedaleko do Szczaworyża, miejscowości położonej przy ruchliwej drodze prowadzącej z Buska do Stopnicy i dalej do Tarnowa. Z daleka widoczny jest położony na wzniesieniu późnorenesansowy kościół pw. Św. Jakuba Apostoła. Znajduje się on na szlaku Małopolskiej Drogi św. Jakuba Sandomierza do Tyńca. I właśnie tym szlakiem wyjechałem ze Szczaworyża, ale w Skotnikach Dużych skręciłem na Radzanów i Hołudzę aby dojechać do Chotla Czerwonego, w którym ponownie spotkałem się ze szlakiem św. Jakuba. Na gipsowym wzgórzu wznosi się kościół pw. Św. Bartłomieja ufundowany w XV wieku przez Jana Długosza, który w Chotlu miał znaczny folwark. Ze wzgórz rozpościera się widok na okolice i w odległości 5 km widać zabudowania Wiślicy z dominującą bryłą Bazyliki Kolegiackiej pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Wiślica jest starym ośrodkiem osadnictwa. Włączona w obręb państwa Piastów, stała się jednym z najważniejszych grodów Małopolski. Jej rozwój został przerwany przez najazd Tatarów w 1241 roku. Ale ponownie wróciła do znaczenia w czasach ostatnich Piastów. W 1347 król Kazimierz Wielki zatwierdził tu statuty wiślickie. W XV wieku Wiślica była miejscem zjazdów szlachty małopolskiej. Miasto podupadło w XVII wieku, a po powstaniu styczniowym straciło prawa miejskie. Odzyskało je dopiero 1 stycznia 2018 roku, stając się przez pewien czas najmniejszym miastem w Polsce pod względem liczby ludności. Obecnie Wiślica liczy 515 mieszkańców.
Niestety czas szybko mijał i trzeba było wracać do Buska. Droga powrotna prowadziła początkowo Doliną Nidy, a później przez Skorocice (rezerwat stepowy) i Siesławice (rezerwat skalno-stepowy) do dworca kolejowego w Busku; tylko, że nieczynnego. Ale w planach jest budowa nowego dworca. Może się doczekamy.
Trasa przejazdu rowerowego to 51 km.
andkoz
